Nie ma ważniejszej sprawy niż troska o zbawienie własnej duszy. Jeśli ktoś, za łaską Bożą, z uzasadnionych racji uświadamia sobie pożytek lub KONIECZNOŚĆ odprawienia spowiedzi generalnej, niechże nie zwleka. Niech się dobrze przygotuje i spowiedź generalną solidnie odprawi! – więcej

Rozpoczęliśmy Wielki Post. Trzeba sprawę spowiedzi w swoim życiu uporządkować poważnie. Lata lecą. – więcej

„Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?” (Mt 16, 26).

Problem jest dość powszechny, także w tak zwanych „środowiskach tradycjonalistycznych”. Diabeł w wielu duszach skutecznie wygasił zainteresowanie Sakramentem Pokuty. Désintéressement – brak zainteresowania.
Jest też pewna liczba dusz, którym jest wszystko jedno, u kogo się spowiadają. Biorąc pod uwagę obiektywną sytuację zamętu powszechnego, jest to nieroztropne.
Dusza katolicka, która poważnie myśli o swoim zbawieniu, regularnie spowiada się u kapłana nieskazitelnej katolickiej ortodoksji, nawet jeśli trzeba dojechać 100 kilometrów.
Do spowiedzi przystępujmy co miesiąc i jak najszybciej, gdybyśmy mieli nieszczęście popełnić grzech ciężki.
Troska o zbawienie duszy jest najważniejsza ze wszystkich najważniejszych spraw na świecie.

Ks. Hesse kończy 3 września 2005 r. swój (niestety ostatni, zmarł niespełna pięć miesięcy później) wykład słowami:
„Właśnie nakreśliłem temat następnego wykładu: Wielki Piątek w świetle swoich najnowszych zmian. Jest to temat dużo ważniejszy od dzisiejszego, ponieważ do 1955 r. w tym dniu była liturgicznie zawarta cała tajemnica śmierci Chrystusa i odkupienia”.

Jest w Polsce pewna liczba kapłanów i wiernych świeckich, którym kwestia ceremonii Wielkiego Tygodnia sprzed reform wprowadzonych w latach pięćdziesiątych XX wieku jest bliska. Dobrze to rokuje dla sprawy przywracania Tradycji in íntegrum.

Dusza, która w szczerości przed Bogiem jest związana WYŁĄCZNIE z kultem KATOLICKIM – Mszą Świętą w rycie rzymskim – nie ma dylematów, wątpliwości ani rozterek, jak godnie uczcić Boski Majestat i jak godnie przyjmować Pana Jezusa w Komunii Świętej.

„Z pewnością! Nie pozna się religii, jeśli nie pozna się jej ceremonii lub pozna je tylko pobieżnie. Wrogowie religii rozpoznali dokładnie, jak ścisły jest związek ceremonii z najważniejszymi aspektami religijnymi i że legną te drugie w gruzach, jeśli się te pierwsze usunie. Dlatego atakują oni religię poprzez jej ceremonie; próbują w nich odkrywać jak najwięcej rzeczy bagatelnych, zbędnych, sprzecznych a nawet i przesądnych, tak żeby po ich wskazaniu, ceremonie usunąć lub co najmniej sprowadzić do poziomu całkowitej prostoty” (Ks. Edilbert Menne, 1809 r.).

Jeżeli już związaliśmy się wyłącznie z miłym Niebu kultem katolickim – Mszą Świętą w rycie rzymskim – będziemy widzieć rok po roku coraz wyraźniej owoce Bożego działania w naszej duszy – więcej

„Wszyscy wierni obowiązani są dążyć do całkowitego wyzwolenia się z grzechu i pełnej czystości duszy, należy zatem dołożyć starań, aby usunąć z serca najtajniejsze nawet skazy i oczyścić duszę ze wszystkiego, co tłumi jej jasność” (Św. Leon).

W Wielkim Poście wiernie zachowujmy praktyki, od wieków bliskie katolickiej i polskiej duszy:

– Droga Krzyżowa – w piątkowe popołudnie,
– Gorzkie Żale – w niedzielne popołudnie.

„Lecz On zraniony został za nieprawości nasze, starty został za złości nasze” (Iz 53, 5).