Czytajmy żywoty Świętych!

Św. Ignacy Loyola jest jednym ze Świętych, którzy nawrócili się dzięki lekturze żywotów Świętych, której towarzyszyła łaska.
Czytajmy żywoty Świętych!
Pożytki będą rozliczne, a wśród nich:

– poznawać będziemy historię Kościoła w pięknym aspekcie wierności poszczególnych dusz,
– zapalimy się gorliwością i pragnieniem świętości,
– zdobędziemy wiele pouczeń, jak bardziej kochać Boga i ludzi, jak lepiej się modlić, i jak ewangelicznie układać swoje życie w jego rozlicznych okolicznościach.

Mirábilis Deus in Sanctis súis.
Przedziwny jest Bóg w Świętych swoich.

Historia sanctorum magistra vitae.
Historia Świętych nauczycielką życia.

Katolik czyta.
Katolik kształci się chętnie.

Kompletujmy Bibliotekę ’58 i czytajmy żywoty Świętych – przynajmniej jedną stronę dziennie. Codziennie!

Owoce Święta Bożego Ciała A.D. 2020

W tym roku – Roku Pańskim 2020 – świętując Boże Ciało, zwróciliśmy uwagę na kwestię czasu poświęcanego Panu Jezusowi obecnemu w Najświętszym Sakramencie.
Konkretyzując:

– czas poświęcany Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie na modlitwę po Komunii Świętej,
– czas poświęcany Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie na modlitwę po zakończeniu Mszy Świętej,
– czas poświęcany Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie przez udział we Mszy Świętej w rycie rzymskim w dni powszednie.

Po kilku tygodniach czyńmy sobie rachunek sumienia:

– Czy moja modlitwa po Komunii Świętej jest lepsza, dłuższa, bardziej skupiona, serdeczna i ufna?
– Czy moja modlitwa po zakończeniu Mszy Świętej jest dłuższa, lepsza, regularna? Czy nie wybiegam z kościoła od razu, skoro tylko Msza Święta się zakończy?
– Czy poświęcam czas Panu Jezusowi, chętnie przybiegając na Mszę Świętą w rycie rzymskim w dni powszednie?

Za zaniedbania i zapóźnienia przepraszajmy Pana Jezusa ze skruchą. Czyńmy mocne postanowienie poprawy i wprowadzajmy je w czyn!

Dzisiaj przypomnijmy pierwszą z wyżej wspomnianych kwestii: czas dla Pana Jezusa po przyjęciu Komunii Świętej. Wysłuchajmy z uwagą!

Skromność w domu

Lato. Upały. W domu zachowajmy wymogi skromności, nie przekraczając granic przyzwoitości w stroju, mając na uwadze domowników – także dzieci i nastolatków. Wstydliwość, skromność, takt w zachowaniu i stroju są bliskie duszy katolickiej. Są znakiem, że nasz dom należy do Boga.

Uważajmy, co siejemy!

Co po nas zostanie? Uważajmy, co siejemy – słowem i czynem. Dobro, które czynimy, przyniesie owoc w sercach naszych bliźnich. Zło, które czynimy, trudno będzie naprawić.
Berengariusz, który negował katolicką doktrynę o Najświętszym Sakramencie, kiedy już się nawrócił i wyrzekł się błędów, przed śmiercią lękał się nie tyle o zbawienie swojej duszy, co o zbawienie tych, których swoją herezją do błędu skłonił.