Historia

Cywilizację łacińską interesuje prawda, rozumiana w sensie klasycznym, realistycznym, jako zgodność umysłu z rzeczywistością – Véritas est adaequátio intelléctus et réi. Historyk zatem uczciwie docieka, jakie fakty miały miejsce oraz jakie jest ich powiązanie w perspektywie przyczyn i skutków. Nobilitujący obiektywizm.
Jest nurt wysuwający na pierwszy plan nie obiektywny stan rzeczy i fakty, lecz ich interpretacje. „Haggadyczna” koncepcja historii. Opowieści przed faktami.
Koncepcje rozbieżne.
Historia dzieli się na czas przed Chrystusem (p. Chr., p.n.e.) i czas po Chrystusie (po Chr., n.e.). Obiektywnie centralnym wydarzeniem historii jest Wcielenie Syna Bożego – Drugiej Osoby Trójcy Świętej – Jego Narodzenie, Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie, dopełnione Zesłaniem Ducha Świętego.
Nurty aspirujące do przeorientowania historii, na przykład opowieści posadawiające holokaust jako jej centralne wydarzenie, nie mają podstaw w klasycznej definicji prawdy, ani w zakorzenionej w niej klasycznej koncepcji historii. Nie mają podstaw obiektywnych.