Na dzisiejsze święto Najświętszej Maryi Panny Królowej niech nam posłuży tekst wysokiej szlachetności.
Homilia świętego Bonawentury, Biskupa
Kazanie o królewskiej godności Najświętszej Maryi Panny
Najświętsza Maryja Panna jest Matką najwyższego Króla dzięki Jego szlachetnemu poczęciu, zgodnie ze słowem skierowanym do Niej przez Anioła. Rzekł bowiem: Oto poczniesz i porodzisz Syna, a potem dodał: I da Mu Pan stolicę Dawida, ojca Jego, będzie królował nad domem Jakubowym na wieki, a królestwu Jego nie będzie końca. To przecież tak, jakby otwarcie powiedział: „Poczniesz i porodzisz Syna, będącego Królem, zasiadającego na tronie królewskim na wieki. Dlatego też będziesz panować jako Matka Króla i jako Królowa zasiądziesz na królewskim tronie”. Bo jeśli przystoi, aby syn uczcił swoją matkę, wypada też, aby się z nią podzielił królewskim tronem. Tak więc Maryja Panna, dzięki poczęciu Tego, który na biodrze swoim ma wypisane: Król królów i Pan panujących, zaraz gdy poczęła Bożego Syna, stała się Królową, i to nie tylko ziemi, ale również nieba. Opisano to w Apokalipsie, gdzie czytamy: Ukazał się znak wielki na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc u Jej stóp, a na głowie Jej korona z gwiazd dwunastu.
Maryja jest najczcigodniejszą Królową dzięki swej chwale, co dobrze opisuje Prorok w psalmie odnoszącym się zwłaszcza do Chrystusa i Maryi Panny. Najpierw mówi się tam o Chrystusie: Tron Twój, Boże, trwa na wieki, a zaraz potem o Najświętszej Pannie: Stoi Królowa po Twojej prawicy, czyli pośród doskonalszych dóbr; powiedziano tak w odniesieniu do chwały Jej duszy. Dalej powiedziano: w szacie złocistej, co oznacza szatę chwalebnej nieśmiertelności, jaką wypadało mieć Najświętszej Pannie przy Wniebowzięciu. Nie mogło się przecież zdarzyć, aby ciało Dziewicy, które jak płaszcz okrywało Chrystusa i które już na ziemi zostało uświęcone w sposób doskonały przez wcielone Słowo, miało się stać żerem dla robaków. Tak jak wypadało Chrystusowi obdarzyć swą Matkę pełnią łaski przy Jej Poczęciu, tak samo godziło się udzielić tejże Matce pełni chwały przy Jej Wniebowzięciu. Z tego powodu trzeba wierzyć, że Najświętsza Dziewica, z uwielbioną duszą i ciałem, zasiada na tronie obok swego Syna.
Maryja Królowa jest także szafarką łask, jak to opisano w Księdze Estery, gdzie czytamy, że małe źródło stało się rzeką, a potem przemieniło się w światło i słońce. Maryja Panna pod figurą Estery porównana jest do rozprzestrzeniania się wody źródlanej i światła, gdyż rozlewa Ona łaskę potrzebną do dwojakiego sposobu życia, a mianowicie czynnego i kontemplacyjnego. Albowiem łaska Boża, będąca lekarstwem dla rodzaju ludzkiego, dochodzi do nas przez Nią samą, jak woda przez wodociąg, gdyż do samej Dziewicy należy rozdawnictwo łaski. Nie oznacza to, iżby Ona dawała początek tej łasce, lecz dzieje się tak za sprawą Jej zasługi. Słusznie więc Maryja Panna jest najwspanialszą Królową dla swego ludu, ponieważ uzyskuje dla niego przebaczenie, zwycięża w walce i rozdaje łaski, aby go przez to doprowadzić do wiecznej chwały.
